Sinds 1 juni jl. ben ik - na een succesvolle pilot van 2 maanden - als in house performance coach werkzaam bij Lexence. Ik ben coach en trainer van advocaten en juristen. Ik kijk nog wat langer naar de zin die ik net heb getypt. Ja, ik ben coach en trainer van advocaten en juristen. Hoewel dit inmiddels al enige tijd de realiteit is, zou ik bijna vergeten dat het iets is waar ik 4 jaar geleden alleen nog maar van droomde: een vaste positie voor 1 dag in de week als coach bij een gerenommeerd advocatenkantoor. Ik weet nog goed dat ik begin 2014 op mijn fiets naar de Kamer van Koophandel reed om mij in te schrijven als zelfstandig ondernemer. Ik voelde een enorme opwinding, vastberadenheid en motivatie. Ik zou mijn ware potentieel leven en mijn levenslessen delen met anderen. Lessen die mijn ogen hadden geopend en mijn bewustzijn hadden vergroot. Ik zou van betekenis zijn en het verschil maken in de levens van juristen en advocaten die zich in een vergelijkbare positie bevonden. Maar ik voelde ook angst. Zou ik wel genoeg klanten krijgen? Was ik in staat om mijn eigen bedrijf naast mijn baan als jurist op te bouwen? Was ik wel goed genoeg? Wie dacht ik wel niet dat ik was om deze grote missie te voelen? En alsof deze (gedeeltelijke) carrière-switch niet al intens genoeg was, kwam privé ook nog eens alles op z’n kop te staan. Ik werd verliefd op een andere man en ik kwam in een scheiding terecht. Ik werd geconfronteerd met het verdriet, onbegrip en oordeel van heel veel mensen. En net toen ik met de liefde van mijn leven en ons nieuwe gezin voor mijn gevoel weer was opgekrabbeld, werd ons dochtertje Julia na een 5 maanden durende, zware zwangerschap, dood geboren. Ik zie nu in dat ik hiermee tot het uiterste werd gedreven om mijn eigen waarheid te ontdekken, deze te verkondigen en belangrijker nog: te leven. Ik ontdekte dat ik lange tijd voornamelijk het “mannelijke” in mezelf gecultiveerd (en gewaardeerd) had. Ik was vooral vanuit mijn hoofd gaan leven. Ik vluchtte stelselmatig in hard werken en presteren, ging continue over mijn eigen grenzen heen (sterker nog: kende mijn eigen grenzen niet of nauwelijks), voelde me onzeker en uitgeput en richtte mijn aandacht vooral naar buiten en niet naar binnen. En als het dan allemaal teveel werd “creëerde” ik drama in mijn leven. Alsof dat de enige manier was om rust en bezinning voor mezelf af te dwingen.
Door de diverse coachopleidingen, stilteretraites en een persoonlijk intensief coachingstraject ging ik mijn patronen doorzien. Ik voelde diep van binnen een enorm verlangen naar een ander soort leven, maar was aanvankelijk te bang om hier echt voor te gaan staan. Bang voor de mening van anderen, bang voor de gevolgen van wat ik echt diep van binnen wilde en bang dat ik keihard op mijn bek zou gaan (en niet meer zou kunnen opstaan). In essentie was ik levensbang. Maar doordat ik het ging doorzien, veranderde er langzaam iets. Ik stond mezelf toe om niet altijd maar alles bij elkaar te (moeten) houden, ik stond mezelf toe het even niet te weten, ik stond mezelf toe om niet alleen vanuit ratio te handelen, maar ook heel goed te voelen wat mensen en situaties echt met me deden. Ik stond mezelf toe om te ontspannen en ook mijn schaduwkanten te accepteren. En langzaam zag ik de gevolgen hiervan (ook) weerspiegeld in mijn (uiterlijke) leven. Het wakkerde mijn verlangen naar meer “vrouwelijke energie” in mijn leven (verder) aan. Uiteindelijk is hier mijn Female Leadership methode uit voortgekomen. Bij bijna alle vrouwen die ik coach (en spreek) neem ik hetzelfde waar: er is een diep verlangen. Een diep verlangen om – naast de goed ontwikkelde rationele en analytische kant – ook de andere kant van zichzelf te ontdekken. Een verlangen naar veel meer creativiteit, speelsheid en ontspanning en naar veel minder “in het hoofd zitten”, onzekerheid en perfectionisme. Perfectionisme is voor veel vrouwen een overlevingsstrategie geworden, een meedogenloze kracht om zich staande te houden in de veeleisende wereld van de advocatuur en het bedrijfsleven. Ik zie zoveel vrouwen die op pure wilskracht dag in dag uit keihard werken, de “mannelijke” succesnorm kopiëren en de lat onrealistisch hoog leggen voor zichzelf en anderen. Zonder eerbied voor hun ware natuur, voor dat wat de mens echt mens maakt en de vrouw echt vrouw maakt: het onvolmaakte, het onverwachte, de verwondering, hun ware essentie. Begrijp me niet verkeerd: ook de (typisch) mannelijke waarden, zoals doelgerichtheid, focus en analyse zijn onmisbaar en van (net zo) groot belang om goed te kunnen functioneren als mens. Ook ik maak elke dag dankbaar gebruik van deze "mannelijke" waarden en heb geen oordeel over “het mannelijke”. Er is echter de afgelopen decennia een veel te grote nadruk komen te liggen op die mannelijke waarden. De dominante visie op succes is nog steeds: geld, groei, omzet, presteren en controle uitoefenen. We zien mondiaal wat hiervan de gevolgen zijn: klimaatverandering, uitbuiting, de plastic soup, kortom: een voortdurende expansie in lineaire zin, maar geen enkele uitbreiding in diepgang en inzicht. Dit maakt dat er een dringende behoefte is om de huidige overmatige nadruk op mannelijke energie te temperen door een bewuste krachtsinspanning om de vrouwelijke energie te integreren. “Ok, dat klinkt aannemelijk.” hoor ik je nu denken, “maar hoe doe ik dat in een cultuur die nu nog overwegend mannelijk van aard is?” In een cultuur van cynisme, perfectionisme en een hoge prestatienorm is er (inderdaad) ontzettend veel moed voor nodig om uit je comfortzone te komen, om oude denkpatronen te durven zien en los te laten, om te vertrouwen op je eigen innerlijke leiding en intuïtie en te gaan leven naar wat je werkelijk belangrijk vindt. Er is altijd wel een vriend(in), familielid, collega of partner die het anders ziet dan jij, die je van je plannen wil afhouden. Maar bedenk dan dit: als je op pure wilskracht zover gekomen bent waar je nu staat, dan kun je diezelfde wilskracht ook aanwenden om te veranderen en te gaan leven naar wat er werkelijk belangrijk voor je is. Doe het voor de impact die het op anderen zal hebben. Doe het voor de impact die het op volgende generaties (en jouw kinderen) zal hebben. Doe het voor het verschil dat jij hierdoor kan maken in jouw werkomgeving. Maar doe het vooral voor jouw toekomstige zelf. Die zal je zo dankbaar zijn. Sommige mensen gaan liever dood dan dat ze hun overtuigingen veranderen. Deze mensen zijn niet gelukkig, maar krijgen wel altijd gelijk. Geldt dit ook voor jou? Of ben jij bereid voor de volle 100% verantwoordelijkheid te nemen voor jouw leven? De keuze is aan jou. Ik kan je alleen maar uit eigen ervaring vertellen hoe zeer het het waard is om de stap te zetten. Wil je gerichte handvatten om de juiste stappen te (kunnen) zetten? Geef je dan nu nog op voor de Next Level dag die ik op zaterdag 23 juni a.s. organiseer voor vrouwelijke advocaten en juristen. Met de Female Leadership principes die je deze dag aangeleerd krijgt, ben jij in staat om de typisch vrouwelijke waarden te integreren en je daarna op een krachtige en doeltreffende wijze te positioneren in de nog grotendeels door mannelijke waarden gedreven wereld van de advocatuur en high end juridische dienstverlening. Er zijn nog 2 plekken vrij, dus wacht niet te lang meer met aanmelden! En omdat successen gevierd mogen worden, heb ik besloten dat alle deelneemsters van de Next Leveldag een unieke bonus krijgen. Nieuwsgierig geworden of wil je meer informatie? Mail naar [email protected] of bel +31 6 5151 44 86. Wil jij graag op de hoogte blijven van mijn events en trainingen? Schrijf je dan hier in voor mijn tips & tools voor vrouwelijke juristen en advocaten!
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurIngrid Walrecht is adviseur, trainer en coach voor executives, advocaten en juristen en spreker op het gebied van persoonlijk & zakelijk leiderschap. Archieven
Juni 2021
Categorieën
Alles
|