Het is 21 september 2019. Een dag in een dag, in een dag.

We zijn met de kinderen bij het oude kerkje in Oosterbeek. Een plek die mij inmiddels zo dierbaar is, vanwege de rust en de bijzondere energie die zo duidelijk voelbaar is. Er is hard gevochten rond deze dag in 1944. Maar de plek heeft zich op een of andere manier weten te herstellen in de energie. 
​
“Do you want me to take a picture from the both of you together?” vraag ik aan een oude vrouw nadat zij een foto heeft gemaakt van haar man. “Oh yes, please.” antwoordt de oude vrouw die wat gebogen naast haar man staat. Op het uniform van de oude man prijken vele onderscheidingen. “The bridge of Arnhem is exactly between the two of you. Isn’t that beautifully symbolic?” vraag ik. “Yes it is.” antwoordt de man met rode ogen.

Vandaag is het niet alleen de dag van de vrede, maar ook de (officiële) herfstequinox. Een prachtige gelegenheid om stil te staan bij de balans en vrede in jouw leven.
De herfstequinox staat voor mij symbool voor bewustwording en reflectie. De dagen worden weer korter en we worden uitgedaagd om meer naar binnen te keren en bewust te vertragen. Iets dat in de dagelijkse drukte van veel juristen en advocaten een enorme uitdaging is. De agenda’s staan bomvol en iedereen rent in feite in hetzelfde tempo door. Waar het in andere landen en culturen volkomen normaal is dat de mens zich aanpast aan de natuur, is dat in onze westerse maatschappij steeds ongebruikelijker en dus ook steeds moeilijker geworden.
En toch, om echt vrede te kunnen ervaren (met je leven) is het essentieel dat je je aanpast aan de natuur. Aan jouw natuur. En bewust stilstaat en reflecteert.

De drukke levensstijl die we (bijna) allemaal hebben, kost ons als mens, maar ook als maatschappij ontzettend veel. Te weinig rust en reflectie is ronduit schadelijk voor ons (geestelijk) welzijn. Doordat de schade subtiel is en vaak pas op langere termijn merkbaar is, passen maar weinig mensen hun levensstijl hierop aan.