Van dromen naar doen: de kracht van voelen

Deze week is magisch. Ik ben zo dankbaar dat ik vorig jaar besloten heb om een business coach in de arm te nemen. Door de coaching ben ik in korte tijd met mijn bedrijf van dromen naar doen gegaan. 

En ja, natuurlijk vind ik het retespannend om mijn hoofd boven het maaiveld uit te steken door mijn diep gevoelde missie als coach de wereld in te gooien en mij sterk te maken voor female leadership! Zeker in de uitermate kritische wereld van de advocatuur die ik van binnen en van buiten ken.

Maar man oh man, wat voel ik me gesterkt door het universum deze week. De prachtige gesprekken met de verschillende mensen waar ik mee mag samenwerken, de ontzettend gave projecten waar ik mee bezig ben, de verlenging van mijn opdracht als in-house coach bij een groot advocatenkantoor tot minimaal het einde van het jaar en nog zoveel andere synchroniciteiten. 

En voor wie dit nu leest en denkt: het gaat haar allemaal wel heel gemakkelijk af in het leven. Nee. Wie dichter bij mij staat weet dat ik ook echt diepe dalen heb gekend. 

Ik herinner me nog zo de momenten als advocaat dat ik me diep ongelukkig voelde. Dat ik s'avonds laat weer eens met tranen in mijn ogen naar mijn scherm zat te staren terwijl ik een processtuk aan het afmaken was... en wanhopig dacht: "Ik wil dit niet meer. Ik wil dit ECHT niet meer!"

Maar tegelijkertijd dacht: "Wat dan wel? Ik kan toch niet zomaar ermee stoppen als advocaat. Er moet geld verdiend worden. De hypotheek, de kinderen, mijn studieschuld. Ik kan echt niet zomaar die dure rechten studie en jarenlange ervaring als advocaat “weggooien”."
En dan ging ik weer door alsof er niets aan de hand was. Vermeed ik om echt te voelen wat er gevoeld wilde worden.

Net zo lang totdat het leven mij geen andere keuze gaf dan echt te voelen. Ik werd verliefd op een andere man en ik kwam in een scheiding terecht. Ik werd geconfronteerd met het verdriet van mijn kinderen door die scheiding. En met het onbegrip en oordeel van heel veel mensen. En net toen ik met de liefde van mijn leven en ons nieuwe gezin voor mijn gevoel weer was opgekrabbeld, kregen wij met een ingrijpend verlies te maken: het overlijden van ons dochtertje Julia na 5 maanden zwangerschap. 
​
Wat ik toen allereerst voelde was nederigheid en overgave. Maar al deze momenten samen hebben mij uiteindelijk doen inzien dat er maar één weg is: namelijk het volgen van wat je diep van binnen (al heel lang) weet.

Ik ben uiteindelijk gesprongen en mijn eigen bedrijf begonnen. Eén van de beste beslissingen ooit. Niet omdat alles nu altijd over rozen gaat, maar omdat ik voel dat ik leef op mijn eigen voorwaarden, vanuit mijn hart, gedreven door een diep innerlijk weten dat dit het pad is dat ik te bewandelen heb.

Dus als jij nu in zo’n dal zit en het echt even niet meer weet: je hoeft zeker niet meteen je baan op te zeggen om toch verandering in je leven aan te brengen. Jouw geluk kan ook juist in die baan liggen, maar dan wel op jouw voorwaarden.
Doe in ieder geval iets. Zet een stap. Het hoeft geen perfecte stap te zijn. Het mag een kleine stap zijn. Als je maar gaat bewegen, gaat voelen. Geef je op voor een creatieve workshop, zoek een coach, ga op reis, praat met mensen waar je normaal geen contact mee hebt... Doe wat voor jou goed voelt.
Doe en voel wat die stap met je doet. Want geloof me: na die ene stap volgt een nieuwe stap en een nieuwe en een nieuwe....
En dan word je op enig moment ineens wakker in je eigen leven, in plaats van het leven van een ander....
​
Wil je meer blogs van mij lezen? Schrijf je dan hier in voor mijn Tips & Tools voor vrouwelijke Advocaten.