 Een aspect dat regelmatig terugkomt in mijn coaching is dat veel (jonge) advocaten een diep gewortelde angst hebben om te falen. De angst om iets verkeerd te doen is zo groot, dat zij hun gedrag steeds meer afstemmen op wat anderen van hen verwachten en steeds minder in contact zijn met hun eigen drijfveren, waarden en grenzen. Met als gevolg: overbelasting en in sommige gevallen zelfs een burn-out. Deze mensen zijn vaak heel succesvol aan de buitenkant, maar diep ongelukkig aan de binnenkant.
0 Kommentare
 Gisteren had ik het genoegen om het online event van The School of Life met Rutger Bregman bij te wonen: Bringing out the Best. Omdat dit mooie event nog nazindert, maak ik jullie graag deelgenoot van de belangrijkste inzichten die ik door dit event heb opgedaan voor mijn eigen werk binnen de advocatuur.
 In het opzetten en uitbouwen van mijn bedrijf is mijn openheid over persoonlijke ervaringen binnen (en buiten) de juridische wereld een belangrijke factor geweest. De afgelopen jaren kreeg ik hierop zeker niet alleen maar positieve reacties.
 Dit Paasweekend stond bij mij in het teken van reflectie en bezinning. Waar kom ik vandaan? Waar sta ik nu? Waar wil ik naartoe? Ik plaatste er ook een filmpje over op LinkedIn. Dat reflecteren bracht me er uiteindelijk toe om mijn persoonlijke verhaal op mijn website bij te werken. Het was alweer even geleden dat ik dat had gedaan. In dit blog deel ik het graag met je.
 "Ik wil het echt anders gaan doen Ingrid. Ik zie dat ik in mijn leidinggevende rol als senior advocaat dezelfde trekjes begin te vertonen als de mannelijke partner voor wie ik al zo lang werk. Ik neem nauwelijks nog de tijd om iets goed uit te leggen aan mijn stagiaire. Mijn lontje wordt steeds korter. Zo wil ik niet meer werken. Ik wil weer rust en vertrouwen ervaren in mijn werk. Voldoening voelen in wat ik doe. En trots zijn op hoe ik het doe. Maar hoe?!"
 Er is een schreeuwend tekort aan leiderschap in de wereld. Dat geldt zeker niet alleen binnen de advocatuur en het bedrijfsleven, maar het is ook wereldwijd schrijnend zichtbaar. Zichtbaarder dan ooit.
In een tijd waarin er zoveel betekenisvolle veranderingen zijn, is dat zorgelijk. Een bekende wijsheid van de Dakota-indianen zegt dat "wanneer je ontdekt dat je op een dood paard rijdt, de beste strategie is om af te stappen". Een waarheid als een koe zou je zeggen. Maar de praktijk is vaak anders.  Er zijn van die momenten in je carrière die je niet snel vergeet. Zo ook het moment dat ik – zichtbaar zwanger van mijn tweede kindje – net was aangenomen bij een nieuw advocatenkantoor en op een onbedacht moment recht in het gezicht van een mannelijke advocaat-partner keek die me botweg de vraag stelde:
“Dus jij bent dat brandende schip dat we hebben aangenomen?".  Het is 21 september 2019. Een dag in een dag, in een dag.
We zijn met de kinderen bij het oude kerkje in Oosterbeek. Een plek die mij inmiddels zo dierbaar is, vanwege de rust en de bijzondere energie die zo duidelijk voelbaar is. Er is hard gevochten rond deze dag in 1944. Maar de plek heeft zich op een of andere manier weten te herstellen in de energie. “Do you want me to take a picture from the both of you together?” vraag ik aan een oude vrouw nadat zij een foto heeft gemaakt van haar man. “Oh yes, please.” antwoordt de oude vrouw die wat gebogen naast haar man staat. Op het uniform van de oude man prijken vele onderscheidingen. “The bridge of Arnhem is exactly between the two of you. Isn’t that beautifully symbolic?” vraag ik. “Yes it is.” antwoordt de man met rode ogen.  We rijden samen naar school. Max zit naast me. Hij is stiller dan normaal. “Wat is er lieverd?” Vraag ik. Hij blijft stil. Ik begin spontaan een lied te zingen. Waarmee ik zijn energie blijk te vangen. En dan komen de woorden.
|
AuteurIngrid Walrecht is adviseur, trainer en coach voor executives, advocaten en juristen en spreker op het gebied van persoonlijk & zakelijk leiderschap.
Archieven
Juni 2021
Categorieën
Alles
|
RSS-feed